Hekserij

‘Hou je van koken?’
‘Jazeker’
‘En gebruik je daarbij ook verse kruiden?’
‘Ja. Soms ook uit eigen tuin.’
De waagmeesteres keek bedenkelijk en vervolgde haar vragenvuur.
‘Wat is je lievelingkleur?’
Bij het antwoord, ‘zwart’, fronsde ze haar wenkbrauwen en deed behoedzaam een stapje achteruit.
‘Hou je van wandelen in het bos?’
‘Ja hoor.’
‘En wandelen bij maanlicht in het bos?’
Nee, dat laatste dan weer niet. Tenminste, niet in het bos.
De meiden waren mijn redding want bij de vraag of ik huisdieren had, ja dus, en welke dit dan waren kon ik gelukkig, ‘honden’, antwoorden.
En Kim voegde hieraan resoluut toe: ‘Bruin en bruin met wit. En ze zijn heel lief!’

Ook Danique en Kim werden gewogen door de waagmeesteres en moesten vragen beantwoorden. Gelukkig gingen we alledrie met het felbegeerde certificaat de deur uit en kunnen we dus voortaan aantonen dat we geen heksen zijn. Hiertoe aangemoedigd door twee joelende meiden, was ze van mijn onschuld nog niet helemaal overtuigd.