Foeksia en speculaas

Het gejoel was niet van de lucht. Spannend, zoals logeren bij je oom blijkbaar is, bracht de adrenaline hun gekrijs tot ongekende hoogte. Nadat de rust enigszins weergekeerd was, droeg ik zelf bij aan de tweede uitbarsting. We gingen namelijk naar de film: Foeksia de miniheks. Danique had de popcorn al in de tas gestopt. Samen met Menno en zijn dochter Leonie zaten we in een verder behoorlijk lege bioscoopzaal. De meiden waren aan elkaar gewaagd waardoor ik niet kan zeggen wie de grootste druktemaker van het stel was. In ieder geval viel de film in de smaak. Na afloop besloten we om te eten bij McDonalds want met een stel losgeslagen meiden zit geen restaurant op je te wachten; Birgit had zich inmiddels met Esther bij ons aangesloten: nog wat onwennig bij dat gejoel.

's Avonds op de bank bleek er geen plek voor Mike en mij. Danique en Kim hadden zich er namelijk heerlijk met Áfi en Xara geïnstalleerd. Met een dekentje, chips en drinken binnen handbereik keken ze saampjes naar de televisie. Als engeltjes zo zoet  ...

's Ochtends werden we wakker van gestommel op zolder. Daar lagen de dames te rollebollen met de honden die natuurlijk genoten van zoveel aandacht. Snel heb ik ze naar beneden geloodst voor we boze buren aan de deur zouden hebben. Sint had blijkbaar bericht ontvangen dat we bezoek hadden want geduldig stond daar een rij schoenen gevuld met chocolade op ons te wachten. En aan Sem was ook gedacht. Na ons ontbijtje heb ik ze maar aan het werk gezet. 's Middags zouden hun ouders en broertje komen en die wil je natuurlijk wel wat voorzetten. Dus terwijl de één de instructies las bediende de ander de mixer. Als finale kneedden ze samen met hun knuistjes het deeg. We gingen namelijk speculaas bakken. En lekker dat dat was! Daar kan geen banketbakker tegenop.

Aan het einde van de middag gingen het hele spul weer terug naar Diepenveen. Mike en ik in een stil huis. Rust.