Donkere wolken met een roze rand

Toen het weer omsloeg en tropische warmte plaatsmaakte voor oer-Hollandse grijze luchten en waterlanders begonnen we ons toch wel zorgen te maken. Het vele slapen en slechte eten van Áfi had dus niets met de warmte te maken. Toen ze zelfs haar favoriete varkensoor afsloeg was het direct aanleiding om naar de dierenarts te gaan. Daar werd een fikse koorts geconstateerd en wees bloedonderzoek en een röntgenfoto uit dat het om een ernstige leverontsteking zou gaan. We kregen een lading antibiotica mee en moesten haar de komende dagen goed in de gaten houden. Bij twijfel meteen naar de weekendarts. Gelukkig was dat laatste niet nodig en sloeg de kuur aan. Binnen een paar dagen ging het weer stukken beter en sinds medio vorige week (vr)eet ze weer als vanouds. Ongeluk bezworen.

Dat kon ik niet zeggen van mijn auto. Nadat ik vorige week maandag hongerig naar huis tufte, haperde de auto al meteen en kon ik de eerste afslag er al weer af. Nog steeds in Zwijndrecht nota bene. Het nummer van de leasemaatschappij was niet bereikbaar (ook handig zo'n pechnummer) waarna ik de ANWB maar belde. Die kwam na een uurtje, constateerde dat een auto het doorgaans niet zo goed doet zonder olie en belde hulpvaardig de wegsleepdienst. Weer een uurtje wachten, dat wel. In Rotterdam werd ik in een leenauto gepropt en kon ik eindelijk naar huis. Strontchagrijnig en hongerig als een beer. En bij thuiskomst had de televisie het ook al begeven. Die heb ik maar even gelaten voor wat het was.

En Murphy's Law had nog meer voor me in petto vorige week. De aflevering van een fotoboek voor mijn oom en tante liep vertraging op. Of ik deze ook kon komen afhalen in Den Haag. 'Tuurlijk wel' zei ik nog goed gemutst. Bij de drukkerij aangekomen rond achten 's avonds bleken ze van niets te weten. Wie me dan wel gebeld zou hebben, vroegen ze retorisch. 'Ja, me opoe!'. Ik verzin zeker zelf om naar Den Haag te tuffen in plaats van te wachten op de post. Gelukkig wisten ze daar nog wat service betekent dus ik werd in de wachtkamer gepoot en zij gingen als een gek het fotoboek in elkaar zetten. En dat is gelukkig allemaal goed gekomen hoor. En de ontvangers waren er erg blij mee. Dat verzacht de omstandigheden natuurlijk ook weer.

Onderweg naar huis begaf de autoradio en airco van de leenauto het. Heb ik weer. Dus zaterdag voor we met Evert en Ingrid naar Gay Pride in Amsterdam gingen, heb ik nog maar even een bezoekje aan de garage gebracht. De airco konden ze gelukkig meteen maken (gelukkig), de radio niet (shit). 

Anyway, de grachtentocht in Amsterdam was weer een feestje! Helaas viel de tocht grotendeels in het water maar de grachten stonden desondanks nog vol met belangstellenden. Om te schuilen voor de regen hebben lekker lang getafeld bij een Indonesisch restaurant waarna we nog even een rondje door de stad maakten. Vrolijke mensen alom. Een soort Koninginnedag maar dan roze, zonder vrijmarkt en veel internationaler. Begrijp je?