't Is mooi geweest

Vorige week is een hele vreemde week geweest. Het begin van de week werd al beheerst door het droevige nieuws dat mijn oom Ben - de jongste broer van mijn vader - was overleden. Dit betekende een hoop geregel omdat ik toch graag bij zijn uitvaart wilde zijn. Op het werk heb ik alle afspraken dus 'onder voorbehoud' voor de vrijdag afgezegd. Voor het werk erg vervelend omdat hier net een paar belangrijke zaken speelden. Maar dit soort zaken gaan uiteraard voor.
Uiteindelijk is er gelegenheid geweest tot afscheid nemen van oom Ben op vrijdagavond in Zutphen en het condoleren van tante Tiny en de (klein)kinderen. 's Avonds zijn Petra en ik bij mijn ouders in Deventer gebleven wat op een vreemde manier dan toch weer heel gezellig is. Wanneer komt het nog voor dat je lekker in gesprek kunt met je ouders en zus over serieuze zaken. Vreemd eigenlijk dat je dat niet normaal inpland.

Zaterdag was de crematieplchtigheid en werd er door een aantal bekenden nog een lovend woord gezegd over Ben. Opvallend maar herkenbaar is zijn typering als een positief, vrolijk en betrokken mens. Actief bij sport, brandweer en toerisme voor Zutphen. Na de trieste plechtigheid waar afscheid werd genomen van iemand die met 63 jaar zich had neergelegd bij zijn lot, hadden we de tijd bij te praten met familieleden die we al ruim 10 jaren niet hadden gezien. Niet iedereen komt immers op de jaarlijkse reunie van de familie.

Al met al en niet religieus afscheid wat toch bijzonder was door de persoonlijke bijdragen van mensen die hem van nabij hadden meegemaakt. Niet teveel opsmuk en poespas. Gewoon kort en bondig. Zoals hij zelf zei: "'t is mooi geweest!"