Grijs

'Alk, eigenlijk ben je best grijs.' Even staarde hij me aan, gefascineerd als hij was door zijn eigen constatering. Zonder bijbedoeling want het was, zoals het was. Een heldere constatering.
'Mama is ook al een beetje grijs', vervolgde hij.
'Ja, maar mama speelt vals. Zij verft haar haar.' Als hij dan toch op ontdekkingsreis was, zal ik de bubbel van zijn ideaalbeeld ook maar even doorprikken.
'Hoe oud ben je dan Alk?', vroeg hij.
'Heel oud!'. Zijn zusje viel hem bij. 'Hij is ouder dan mama en die is al veertig!', kirde ze.
'Oh ja. Jij bent de broer van mama hè?' Ergens wist hij het wel natuurlijk. Maar het was ook wel gek. Mama die een broer had. 'Ben jij de oudste dan?' Zijn bijdehandte zus wist hier ook geen antwoord op. Dus ik heb het ze nog weer eens uitgelegd. De vijf broers en zusters die net als hij en zijn zusjes in één huis woonden.
'Later gaan jullie ook bij elkaar op bezoek en slapen. En dan speel je met de kinderen van je zus.'
'Echt niet', zei ze beslist. Haar antwoord was even vlot als absoluut. Daar moest ze nog niet aan denken.
'Mag ik dan een keer bij jou slapen?' Hij maakte zich al op voor een vervolgoffensief. Over zijn zusjes die dat al wel hadden gedaan en ander vermeend onrecht dat hij als jongste telg moest ondergaan. Dat bleek niet nodig.
'Ja hoor, jongen. Jij mag altijd blijven slapen.'
'Vanavond?' Oh nee, vanavond ging niet want hij sliep al bij een vriendje.

's Avonds met mijn zusje - ja, die met de geverfde haren - werd de afspraak beklonken. Komende zaterdag als papa met de dochters op kamp is, gaan mama en zoon slapen in Tiel. We zullen hem eens laten zien wat deze oude mensen nog allemaal in hun mars hebben.