Prinsjesdag

Ooit begonnen als verjaardagsfeestje van de laatste stadhouder en nu uitgegroeid tot de formele opening van het parlementaire jaar. Natuurlijk hadden we al jaren de highlights via de buis gevolgd maar aangezien Mike en ik nu eindelijk de gelegenheid hadden, gingen we op pad naar Den Haag om het allemaal maar eens van dichtbij mee te maken. Uiteraard waren we niet de enigen die op deze gedachte waren gekomen want naast een opengetrokken blik Staphorsters in klederdracht, een buslading schooljeugd in het kader van maatschappelijke vorming en baldadige senioren op hun dagje uit, viel het me op dat er toch ook heel veel jongeren aanwezig waren. Er waren zoveel straten afgezet voor hoogwaardigheidsbekleders dat wij bij de de politie naar de route moesten informeren. Het zal toch wat zijn dat in plaats van Trix de ambassadeur van Swahili voorbij tuft op weg naar de Ridderzaal.

Uiteindelijk hadden we een leuk plekkie op de Lange Voorhout; de mooie bomenlaan waar we een prima uitzicht op de stoet hadden. Aangezien we wel verschillende ceremoniële toestanden hadden gezien in een aantal landen, was de hele heisa van Nederland toch wel een tegenvaller. Een beetje in de houding staan is blijkbaar moeilijk voor onze militairen en in de maat lopen is ook geen tweede natuur voor het erekorps van de mareschaussee, al hadden ze de stumpers wel tussen het peleton verstopt. Nee, daar mogen we wel eens beter afkijken hoe dit in het buitenland gaat.
Alle toeters en bellen met gala-uniformen en vaandels was overigens wel mooi hoor. En zeker ook de koetsenparade met natuurlijk als favorieten de Gala Glasberline en Gouden Koets. Overigens niet in de laatste plaats door de mooie spannen paarden en de vergezellende staljongens en lakeien. Mike was op de heenweg van de stoet zo druk met zijn foto maken (met de telefoon) dat hij prompt vergat de kijken en dus de majesteit had gemist. Gelukkig kwamen ze ook weer terug dus dat is wel weer goedgekomen.

Het was leuk om een keer van dichtbij te hebben meegemaakt. Uiteindelijk toch dé hoogtijdag van onze staatsvorm. Wist je overigens dat alles, van de volgorde in de stoet, de paardkeuze, plaats in de koets enzovoorts is voorgeschreven door protocol? En dat vanaf het moment van verlaten van de Koningin van Paleis Noordeinde tot en met de terugkomst na de Troonrede, op het Malieveld elke minuut een kanonschot wordt gelost om aan te geven dat het staatshoofd bij de Staten Generaal is? Hopelijk wel met losse flodders.

Nu nog een een keer bijwonen in de Ridderzaal.