Xara's uitsmijter

Gisteravond zou ik even wat drinken in Arnhem maar het extreme weer gooide roet in het eten. Net toen ik op het punt stond in de auto te stappen begon het ook hier te sneeuwen. Dus met wat shoarma op de bank rustig avondje gehad.
De dag begon al niet anders. Heerlijk uitgeslapen en daarna met de dames naar de Waal waar ze even konden uitrennen voor vanavond het lawaai losbarst. So far so good. Tot ik na een flinke wandeling de hondjes in de auto laad, en een spoor van bloed ontdek. Xara blijkt een fikse snee aan haar voetkussen van de linkervoorpoot te hebben: bloeden als een rund! Waarschijnlijk gesneden aan een steen of zo maar ze is zo'n bikkel dat ze geen piep gaf. Dit zou bij Afi wel anders zijn. Dus rechtstreeks naar de dierenarts die natuurlijk was gesloten. Voor de deur het noodnummer gebeld en meteen kwam de arts naar de deur; laat hij nu net toevallig aanwezig zijn. Hij heeft de wond bekeken en besluit dat hij na zijn huidige patient meteen wil ingrijpen. Gaf mij even de tijd om Afi naar huis te brengen.
Afi vond het natuurlijk niks dat ze alleen thuis moest blijven en natuurlijk wilde Xaartje niet alleen mee. Uiteindelijk weer terug bij de dierenarts waar ik het verzoek kreeg om operatie-assistent te spelen: hij was immers alleen. Xara kreeg een batterij aan spuiten: ontstekingremmer, tegen wondvuil, lichte narcose en veel kleine prikjes rondom de wond om plaatselijk te verdoven. Maar goed dat ik altijd oplet bij Vinger aan de Pols. Na de wond te hebben schoongemaakt kon het hechten beginnen, ik heb niet geteld maar een stuk of tien zitten er wel in, op zo'n kleine voetzool. Ik moest mn. de ademhaling in de gaten houden en haar poot goed vasthouden zodat de arts er bij kon. Alles goed in verband gewikkeld waarna ze nog een injectie kreeg om weer bij te komen. Ik heb haar op een kleedje gelegd in de wachtkamer waar ze bij kon komen. Dit duurde wel een klein kwartiertje voor ze er weer een beetje was.
Eenmaal thuis was ze helemaal de weg kwijt en lag neurotisch met haar kop te schudden. Na een half uurtje werd ze rustiger en nu - we zijn inmiddels zo'n drie uur verder - ligt ze weer samen met Afi te slapen. Lekker onder een dekentje.

Vanavond vieren we de jaarwisseling bij Mike's zus Monique en natuurlijk gaat de patient mee. Maar even een extra botje meenemen; heeft ze wel verdiend.

Fijne jaarwisseling!