Zon, zee en ... regen

Ok, waarschijnlijk ben je verwend als je je zoveelste vlucht naar een ver oord hebt. Maar als ik - eveneens voor de zoveelste keer - merk dat het boarden van een vliegtuig door de KLM superamateuristisch verloopt, begint mijn ongedurige karakter toch wel op te spelen. Want laat nou een paar honderd passagiers, hunkerend naar een zonnige bestemming, drie kwartier zonder bericht wachten en de stemming slaat al snel om. Vervolgens is er vertraging omdat er een WC defect is wat schijnbaar niet meteen na de landing van de voorgaande vlucht was geconstateerd en daarna kregen we een hysterische stewardess die de boarding moest begeleiden. Bij het vak stress management was ze schijnbaar thuis gebleven want ze kon elk moment in janken uitbarsten. Ook niet handig om diezelfde honderden wachtenden allemaal tot aan de gatedeur te laten staan en daarna af te kondigen dat mensen met kleine kinderen voor gaan (tussen de menigte door): erg efficient allemaal. (Ben trouwens benieuwd waarom deze voorrangsregel niet geldt voor oudere mensen die wellicht ook niet lang kunnen staan wachten). Je zou zeggen dat ze toch vaker een vliegtuig volladen maar dit krijgen ze maar niet onder knie. Nou ja, uiteindelijk in het vliegtuig beland waar ik een opvallend goede vlucht heb gehad. Hele goede service van een altijd glimlachende stewardess als was het menu naar de west nog altijd hetzelfde ('pasta of kip'). Lekker kunnen lezen en de ruim 9 uur durende vlucht was redelijk snel voorbij.

Na vannacht een paar keer te zijn gebeld - vind het niet erg dat ze van mijn werk bellen maar hou er even rekening mee dat 8 uur 's ochtends in Nederland, hier dus 2 uur ' s nachts is! - kon de vakantie echt beginnen. Heerlijk weer op Curaçao hoor. Zijn vandaag de stad in geweest naar Punda waar we de plaatselijke middenstand ook weer hebben ondersteund. Het lot kun je een handje helpen door bij een van de vrouwtjes op de straathoeken deelname bij de aanstaande trekking te kopen. 's Middags wilden we naar het strand maar daar gooiden de weergoden roet in het eten. Regen! Dan maar niet gegaan, we hebben immers nog tijd zat en lekker liggen lezen op de veranda buiten. Goed boek Het Verloren Labyrint (dank je Bianca) waar ik nu alweer halverwege in ben. Heb er twee bij me maar als dit zo doorgaat bezoek ik hier dus ook de boekhandel nog even.