Deel 2: Republica Dominicana

Na een bliksemstop op Sint Maarten waren we er klaar voor. Weer een nieuw stukje van deze aardkloot dat we op ons lijstje kunnen bijschrijven. Een land van contrasten is de Dominicaanse Republiek wel.

In een prachtige koloniale oude binnenstad van Santo Domingo maakt het aanblik van vervlogen goede tijden helaas maar al te duidelijk hoe arm het land inmiddels is geworden. Naast een beperkte vermogende elite, want er reden genoeg Lexus SUV's rond, verplaatste het merendeel zich in overvolle busjes, rammelende auto's zonder verlichting of op gevaarlijk slingerende brommers. Op dat laatste natuurlijk bij voorkeur met drie of vier man, want ook deze brommers deden dienst als taxi. Mooie oude kerken, het nationale pantheon en voormalig koninklijk paleis zijn de grote aantrekkers van toeristen. Schuilend voor de regen hebben Mike en Linda de barkeeper zijn geheime mojito recept afgetroggeld.

Onze tripjes over het platteland lieten een prachtige groene natuur zien, met loslopende kuddes koeien, geiten en paarden. En als je werkloze leven zich afspeelt in een schamel hutje, met kinderen die niet naar school kunnen, kun je je voorstellen dat dierenwelzijn niet op de eerste plaats komt. Paarden met open zwerende wonden, koeien vastgebonden aan een paar meter touw in de brandende zon en graatmagere honden. Nog nooit hebben we zoveel dode dieren langs de weg gezien: honden, ezels en een paard! En schijnbaar niemand die zich erom bekommerde. Met quads reden we een paar uur door kleine dorpjes, over de velden en tussen het suikerriet. Heel mooi om het land op deze wijze te zien; weg van de gecreëerde illusie voor toeristen.

Het resort in La Romana was voor ons de eerste keer 'all inclusive'. In een hele mooie omgeving met prachtige groene onderhouden tuinen, mooie ruime en schone kamers en ruim opgezet restaurant, hebben wij ontdekt dat dit concept voor ons niets is. Veel van alles met bedenkelijke smaak, overgaar eten, chemische frisdrank en slechte wijn. Het goedbedoelde entertainment was een belediging voor onze intelligentie. We kunnen niet alles hebben zullen we maar zeggen.

Carl maakte maar van de gelegenheid gebruik zijn Daniela te strikken voor het leven. En waarom zou je dat niet op het strand doen? Voor de zon ondergaat? Met naast zijn gasten een horde toeristen die het schouwspel op de camera vastlegde. Masha pabien!

En zoals toeval niet bestaat was ik in het nieuwe boek van Isabel Allende begonnen. Laat dit boek zich nou afspelen aan het einde van slaventijd in het Franse Saint Domingue, het tegenwoordige Haiti en buurland van het Spaanse Santo Domingo (nu Republica Dominicana).